Dirty South: Walking in Memphis

De laatste dag in Memphis begon vrolijk, met een Coca-Cola truck voor de deur:

In het centrum van Memphis is het National Civil Rights Museum gevestigd op de plek waar Martin Luther King vermoord werd. Hij verbleef in het Lorraine Motel in kamer 306 en werd neergeschoten toen hij op het balkon stond:

Binnen werkten vooral veel sjacherijnige zwarte medewerkers en ze hadden filmpjes waarin gedramd werd over slavernij. En natuurlijk was dat een matige tijd in de geschiedenis, maar om Colin Powell te laten opdraven om te melden dat de grondwet van Amerika is geschreven door een slavenbezitter.. Mweh, je kan ook blijven hangen in het verleden. Maar goed, Nederland stond hier goed op de kaart, dus ik heb die bromberen maar niet verteld waar we vandaan komen :D

Het museum zelf was werkelijk niks aan. Een suffe aaneenschakeling van teksten en blijven hangen in slavernij en racisme. Teleurstellend. Ze hadden nog wel een heel verhaal over de moordenaar, James Earl Ray, die King doodschoot vanuit de badkamer:

Zijn geweer en een verrekijker met zijn vingerafdrukken erop werden gevonden. Getuigen zagen hem wegrennen en hij werd twee maanden later in Londen opgepakt, waarna hij bekende. Maar de familie King gelooft het allemaal niet en denkt dat het een samenzwering van de regering was.

De kamer van King:

Het meest interessante van het hele museum was buiten voor de ingang. Daar zit al 25,5 jaar(!) een vrouw te protesteren tegen het museum en al het geld dat eraan verspild wordt. Jacqueline Smith was de laatste bewoner van het Lorraine Motel en is er destijds door de politie uitgezet. Ze vindt dat ze deze plek beter kunnen gebruiken als woonruimte, gratis kliniek op opleidingsruimte, in plaats van er $27.500.000 in te pompen waar niemand wat aan heeft.

Stop Worshipping The Past, Start Living The Dream.

En zo is het maar net! Een paar honderd meter verderop in het Peabody Hotel Worden dagelijks een stel eenden naar de fontein in het hotel gebracht. Ze zwemmen daar dan de hele dag rond en worden 's middags weer naar hun verblijf op het dak gebracht. De eenden komen van een boer uit de regio en worden na 3 maanden vervangen door een nieuwe set van 5 eenden:

Het hotel staat vlakbij Beale Street, Home of The Blues, Birthplace of Rock N' Roll.

Vanaf 1860 kwamen hier de eerste artiesten op straat optreden. Louis Armstrong, Muddy Waters en B.B. King hebben allemaal op Beale Street gespeeld...

... en tegenwoordig zijn er in de clubs aan de straat vaak tot diep in de nacht jam sessies. Ons hotel zit 30 kilometer van het centrum, dus veel verder dan een stukje lopen over Beale zijn we niet gekomen.

's middags zijn we naar een tour bij de Gibson gitaarfabriek gegaan.

De tour duurt 45 minuten en ze laten zien hoe een gitaar gemaakt wordt. Er worden hier per dag 50 gitaren opgeleverd. Het maken van een gitaar duurt 3 weken en van de 100 die ze er maken gooien ze er 4 weg omdat ze niet voldoen:

Het meeste werk wordt machinaal gedaan, maar het lijmen van de nek en de verschillende onderdelen gebeurt nog wel handmatig. Daarna wordt de gitaar helemaal vlak geschuurd:

En uiteindelijk worden ze met de hand geverfd. De gele met zwarte randen schijnt het populairste model te zijn. De zwarte rand wordt er vanuit de losse pols opgespoten:

Vanaf Gibson zijn we met de auto naar Sun Studio gereden. Dit is de studio waar Elvis zijn eerste plaat opnam:

Ze hebben er nog een oude gitaar van hem liggen, met koeienhuiden koffer erbij:

In de studio hebben vele bekende artiesten gestaan: Johnny Cash, Elvis, Roy Orbison, U2, Def Leppard en Bonnie Raitt. Van binnen ziet het eruit als een oud klaslokaaltje in een noodgebouw:

Op 4 december 1956 was er hier een jam sessie van wat nu bekend staat als The Million Dollar Quartet: Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, and Johnny Cash. Carl perkins wilde er een nummer opnemen en had Jerry Lee Lewis meegenomen als pianist (voor $12 per dag). Elvis was toevallig in de buurt en kwam langs om gedag te zeggen, net als Johnny Cash: