Mr. Charlie - Oil Rig

Vanochtend een laatste blik op de bayou geworpen en toen in de auto gestapt...

Nog even getwijfeld of we een boot moesten kopen :D


... een kort ritje, naar Morgan City op 30 kilometer van Pierre Part. We wilden eigenlijk vandaag naar New Orleans rijden, maar het hotel zat vol op donderdag, dus daarom een dagje relaxen hier. Morgan City is een stadje met 12.000 inwoners en er is niet heel veel te doen. Er is eigenlijk maar 1 echte attractie: The Rig Museum. Dit is een oud boorplatform dat tegenwoordig gebruikt wordt om trainingen te geven aan nieuwe werknemers en om ze te laten wennen aan het leven op een boorplatform.

Ze geven er twee keer per dag een tour, waarbij je het platform op mag en uitleg krijgt over het boren naar olie en gas. De boorkoppen die ze gebruiken zijn misschien een centimeter of 20-25 groot. de grootste boren op de foto hieronder worden alleen gebruikt voor gaten om het platform zelf mee vast te zetten:

Er wordt op de platforms in ploegen gewerkt en ze zitten vaak 2 weken offshore en dan 2 weken thuis. Op de dagen dat er gewerkt wordt maken ze dagen van 12 uur, waarvan 4 uur 'overtime' a 150% is. De tourguide legde uit dat ze zo dus elke twee weken hun familie 2 weken zien, terwijl je hier met een normale baan vaak in het weekend moet werken en door alle files al vroeg van huis moet en laat thuis bent. Voordeel is ook dat je maar eens in de 2 weken naar je werk hoeft te rijden, waardoor veel personeel in hun oude woonplaats blijft wonen.

Op het platform is een eigen keuken, waar vier keer per dag eten geserveerd wordt en de hele dag door snacks te krijgen zijn.

Buiten was er een training bezig met op afstand bestuurbare boorrobots. Deze werden ook gebruikt om de gebroken pijpleiding bij de olieramp in de Gold van Mexico te repareren:

De boortoren op het platform was een meter of 35 hoog. De boorpijpen die ze gebruiken om te boren zijn 11 meter hoog. Als je de pech hebt dat er een boorkop afbreekt terwijl je bezig bent moeten alle buizen weer worden teruggehaald. Dat gaat dan wel met 3 stuks tegelijk:

De eerste olie staat onder druk en komt bijna vanzelf naar boven. Daarna moeten ze gaan pompen om het eruit te krijgen. Op een gegeven moment is de olie niet dun genoeg meer en dan gaan ze op zoek naar een nieuwe bron. Er zit dan nog 50% olie in de grond, maar het is op dit moment te duur om het eruit te halen.

Personeel wordt met een boot van en naar de platformen gebracht. Bij het platform worden ze met een hijskraan de 35 meter omhoog getakeld, waarbij ze op zo'n ding staan:

De Mr. Charlie, zoals ze dit platform noemen, was het eerste verplaatsbare boorplatform. Ze boren een gat (dat duurt tegenwoordig rond de 180 dagen, a 2 miljoen per dag) en vervolgens wordt er een ander platform bovenop gebouwd, waarna het boorplatform verder gaat om een volgend gat te boren. Op de platforms die er tijdens het pompen op geplaatst worden zijn meestal geen mensen meer aanwezig:

 

's middags nog een stukje door het dorp gereden. Ze zijn hier al klaar voor de feestdagen: 

 

Bij de supermarkt staan kijken wat dit voor ranzige dingen waren. Dacht dat het misschien een bijnaam was ofzo, maar het blijkt echt gefrituurde varkenshuid te zijn:

 

Dat zag er niet heel aantrekkelijk uit, maar langs de weg zagen we om de paar kilometer een Popeyes, waar ze adverteerden met hun Crawfish Festival. Een mandje met gefrituurde rivierkreeftjes. En die waren erg lekker!

 

's avonds terug bij het hotel, op de parkeerplaats wordt weer eens duidelijk hoe lomp die Amerikaanse auto's eigenlijk zijn. Een Chevrolet Captiva is geen kleine auto, maar tussen de andere Amerikanen valt hij aardig weg: